کد مطلب:162482 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:141

نظیری نیشابوری
محمد حسین نیشابوری معروف به نظیری، مدتی در دربار عبدالرحیم خان خانان و اكبرشاه در هند به سر می برده و به مدح آن دو پادشه و نیز جهانگیز پسر اكبرشاه پرداخته است، ولی بیشتر عمر خود را در احمدآباد گجرات در انزوا گذرانده و در همانجا به سال 1021 ه.ق. درگذشته است. دیوان او شامل قصاید، تركیبات، ترجیعات، مقطعات و رباعیات در حدود 10 هزار بیت دارد و در هند به طبع رسیده است.



زان پس حسین حجت حق در میان نهاد

منكر ز جهل، تیر حسد در كمان نهاد



حق زاولیا مقام ذبیح اللهیش داد

در قبضه ی مشیت خویشش عنان نهاد



حلقی كه بوسه گاه نبی بود،ظلم عهد

شمشیر زهر داده ی امت بر آن نهاد



ذبح عظیم [1] اشاره به قتل حسین بود

منت كه بر خلیل، خدای جهان نهاد



تعبیر كرد از آن به بلای مبین خلیل

كاندوه كربلای حسینش به جان نهاد



گر چه به صدق وعده براهیم را ستود

لیك از حسین، شرط وفا در میان نهاد



دادش مقام صبر و رضا تا شهید شد

با «نفس مطمئنه» [2] قدم در جنان نهاد



می راند در بلا و محن، نفس جاهدش

تا روح، پای بر زبر آسمان نهاد



شد حاصلش عذوبت روح از عذاب تن

جانش عزیز گشت چو تن در هوان نهاد



حق، مشهد حسین محل شود ساخت

فردوس در مكاره و رنج جهان نهاد



شط فرات راند ز طوفان كربلا

وانگه سر حسین به خون روان نهاد





[1] صافات /107.

[2] فجر/27